بسم رب الشهداء و الصدیقین
سلام
عجب روزی بود سه شنبه........ شما اونجا بودید؟
- کجا؟ - بابا به همین زودی یادتون رفت؟ - نه ، ما چیزی یادمون نرفته ، اصلا قرار نبود که روز سه شنبه ما جایی بریم!!!!!!!!!! آهان ، سه شنبه رو می گی؟ - آره بابا همین سه شنبه رو میگم. دو روز پیش. توی تهران... میدان .......... میدان ........ ای بابا اسم میدون رو فراموش کردم. اسمش چی بود؟ - میدان ولیعصر - آهان . آفرین . خودشه. میدان ولیعصر.
آره درسته. یادش بخیر . با رفیقمون قرار گذاشتیم بریم پیش چند تا آدم با حال . اونا خیلی با حالان. با همه آدمها خوش رفتاری می کنند. بابا اصلا اونا ته با معرفتن. من که هیچ کسی رو به اندازه اونا با معرفت ندیدم. من سه شنبه با رفیقم رفتیم میدون ولیعصر و تا رسیدیم اونجا دیدیم بابا خیلی ها از ما زودتر اومدن تا این با معرفتها رو ببینن. البته ما هم دیر نرفتیم . ما ساعت 9:25 اونجا بودیم . دیر نرفتیم ولی بعضی ها از ما با حال تر بودن و زودتر اومده بودن که چیزهای بیشتری از این با معرفتها ببینن. درست حدس زدید. این آدم خوبها و این با معرفتها همون هایی بودن که بهتون گفتم راهیان کربلا بودن ، فرزندان زهرا (ص) بودن ، تشنگان حرم الهی بودن. اینها شهدا بودن که اومده بودن تا ما اونها رو ببینیم و باهاشون کلی حال کنیم . از روزهای قبل ثانیه ثانیه ی این روز را انتظار می کشیدم تا بیایند . آره اومدن ولی حیف که خیلی زود هم رفتن . ما دوباره خیلی زود از اونها جدا شدیم ولی توی این روز هر کسی که سیم خودشو به اونها وصل کرد دیگه تا آخر عمرش ، بدونه که دیگه خیلی خوشبخت میمونه... 
میگم شما ، سیمتون را وصل کردید ؟؟؟
اگر نه ، دعا کنید که دوباره بیان. من شب قبل از این تشییع شهداء رفته بودم شهدای کنار نیروی دریابی سپاه و از اونها خواستم که رفقایشون رو که هنوز زیر خاک ها هستن به بچه های تفحص نشون بدن تا ما دوباره روی ماه اونها رو ببینیم
انشاالله.
التماس دعا
