سفارش تبلیغ
صبا ویژن
ملایم باش ؛ زیرا هرکه ملایم باشد، همواره ازدوستی کسانش برخوردار می شود . [امام علی علیه السلام]
شهدای غریب
 RSS 
خانه
ایمیل
شناسنامه
مدیریت وبلاگ
کل بازدید : 98749
بازدید امروز : 2
بازدید دیروز : 5
........... درباره خودم ...........
شهدای غریب
محسن نیکنام

........... لوگوی خودم ...........
شهدای غریب
............. بایگانی.............
مطالب نو اما قدیمی
پاییز 1387
تابستان 1387
بهار 1387
زمستان 1386
پاییز 1386

........... دوستان من ...........
اموزش . ترفند . مقاله . نرم افزار
پروژه , پروژه های دانشگاهی ، پروژه های دانشجویی
یعسوب
پیک گردان
عارف شهید
بیقرار
کوثر
کسی که مثل هیچکس نیست
اهالی آسمان ... حوالی زمین

......... لوگوی دوستان من .........






















............. اشتراک.............
  ........... طراح قالب...........


  • هرچه می خواهد دل تنگت بگو
  • نویسنده : محسن نیکنام:: 86/9/17:: 6:56 عصر

    بسم رب الشهداء و الصدیقین

    با سلامی به گرمی خورشید و به پاکی و زلالیت آب

    سلام دوستان و همراهان محترم وبلاگ شهدای غریب

    ممنون از حضور سبزتان در این وبلاگ

    نمی خواهم امروز مطلبی بزنم . نمی خواهم امروز حرف های خودم را در این وبلاگ بزنم. می خواهم امروز شما هرچه دوست دارید درباره شهدا مطالب زیبا بنویسید تا من دروبلاگ این مطالب را با نام شما نمایش دهم.

    ما منتظر مطالب زیبای شما درباره شهدا هستیم

    پس:

    هرچه می خواهد دل تنگت بگو

     
    نظرات شما ()
  • لطیف های با حال از .............................
  • نویسنده : محسن نیکنام:: 86/9/11:: 1:23 صبح
    بسم رب الشهداء و الصدیقین
     
    صبحگاه
     
    وقتی صبحگاه ، صبح زود می بردنمان ، بچه های شوخ طبع اینطوری می گقتند :(( این که نمی شود هم بجنگیم ، هم شهید شویم و زخمی و یا اسیر بشویم و هم در صبحگاه شرکت کنیم ! حالا ما هیچی نمی گوییم شما هی سوء استفاده کنید . بابا  .... کربلا هرچه بود ، صبحگاه نداشت................))
     
    حالا می تونم بیام
     
    مداح گردان بود . چند روزی پیدایش نشده بود . می گفتند توی عملیات زخمی شده . یک روز مانده به عملیات ، دیدم آمد. یک پا توی گچ ، با دوتا عصا  ، پایش را می کشید  و می آمد. دویدم طرفش . بردیمش سنگر فرماندهی پیش آقا سید . داشت می گفت چطور ترکش خورده توی پایش . سید گفت :(( تو با این پا نمی تونی بیایی . بمون استراحت کن ، لازمت داریم . )) بلند شد . پایش را می کشید  روی زمین . وقتی دوباره به سنگر برگشت ، گفت : (( ببین ، حالا می تونم بیام باهاتون . )) رفته بود گچ پایش را با سنگ شکسته بود...............
    نظرات شما ()
  • اندکی صبر سحر نزدیک است
  • نویسنده : محسن نیکنام:: 86/9/6:: 2:1 صبح
    بسم رب الشهداء و الصدیقین
     
    کجا اخوی ؟ شما که هنوز افطار نکرده اید! خدای نکرده کسی حرفی زده، چیزی گفته است که شما ناراحت شده اید؟
    نفر وسطی سرش را برگرداند و لبخندی زد. آن سه نفر از ردیف مزار شهدا ، راهشان را به سمت قطعه 44 ادامه دادند.
    - اخوی کجا با این عجله ؟ یا امام حسین(ع).......
     حس غریبی قفسه سینه اش را فرا گرفت. احساس کرد کن فیکون شده است . صدایش در نمی آمد دوست داشت فریاد بزند . هزار سوال و ای کاش در ذهنش ردیف شد.......... با بدن لرزان به سمت ایستگاه صلواتی به راه افتاد ، چند بار انگار جلو پایش را ندید. مبهوت و حیران زده در حالی که پریشان بود به اتاقک صلواتی وارد شد . بچه همه نگران ، دنبالش رفتند............
    - حاجی گفت : چه شده؟! یکی گفت : مگر قرار نبود با آنها برگردی ؟!        
    حاجی گفت : جون به لبم کردی ، حرفی بزن.............   همه انگار تازه متوجه حالات پریشان او شده بودند .
    یکی گفت : چرا اینطوری شدی ؟! - می خندید ، اما ، سیل اشک از چشمانش جاری بود .
     بریده بریده گفت : می دانید آنها کی بودند؟
    حاجی آهی کشید و به پیشانی خود محکم زد و گفت : یا ابوالفظل (ع)...........   بچه ها دوره اش  کردند و بغلش کردند.    باهات حرفی هم زدند؟   ببینم پیغامی ، حرفی نداشتند؟.........
    فقط سرش را تکان می داد و با بغض به دوستان می نگریست و وقایع آن روز انگار جلوی چشمش رژه می رفت . ))
    آن روز ، زائران شهداء زیاد بودند و ما تقریبا دست آنها ، سفره ها را که پهن کردیم ، میان سفره و ایستگاه صلواتی ، دیدیم سه غریبه بساط افطاری را با کمک بچه ها دست به دست می کنند و روی سفره میان زائران می گذارند . برای همه ما سوال بود که این سه غریبه کی هستند؟ کی آمدند؟ اما آنقدر سرمان شلوغ بود که وقت نکردیم از آنها بپرسیم . ............ هر کسی فکر می کرد که هنگام پذیرایی به آنها چه بگوید ؟ انگار قیافه هایشان را به یاد نمی آوردند و گرنه می توانستند آنها را شناسایی کنند ........
    اما غریب تر از همه ، حال دوست ما بود که با خود زمزمه می کرد و در حالیکه می خندید و گریه می کرد ، می گفت : فکرش را بکنید ، چند ساعت با شهدای گمنام بودیم و نفهمیدیم !!........
    حاجی گفت : قربون لرزش دلت ، آرامتر ، نگذار کسی صدای دلت را بشنود .
    بعد از افطار،ایستگاه صلواتی گذاشته شد . همه بدون اینکه حرفی بزنند ، با نگاههایشان دنبال چیزی می گشتند . اینبار دوست ما ، جلوتر از همه می دوید و می گفت : ((اینجا بود که نفر وسطی سرش را برگرداند و اینجا...........اینجا بود که ....................
    بچه ها بالای مزار همان چند تا شهید گمنام شمع روشن کردند و در حالیکه بغض کرده بودند ، منتظر بودند انگار یکی سکوت را بشکند ......... حاجی گفت : حالا بدون افطاری از پیش ما می روید ؟! همه با صدای بلند گریه کردند ، یکی قران می خواند و هر کسی دلش را به گوشه قبور گره زده بود .... انگار میان شاخ و برگ درختان صدای شکستن نوری سبز تمام مرهمی شد به دلهای شکسته خادمان شهداء و صدایی که می گفت :
    اندکی صبر ، سحر نزدیک است
    نظرات شما ()
  • دلنوشته
  • نویسنده : محسن نیکنام:: 86/9/3:: 4:13 عصر
    بسم رب الشهداء و و الصدیقین
     
    عباس ورامینی
    به روایت شهید محمد ابراهیم همت:
     
    چند روزی قبل از عملیات مرحله چهارم والفجر 4 آمده بود که 24 ساعت مرخصی بگیرد. می خواست از خانواده اش که در اسلام آباد بودند ، خداحافظی کند . خیلی عجیب بود. سابقه نداشت قبل از عملیات به مرخصی برود . می گفت می خواهد پسرش را ببیند . خیلی دوستش داشت . عکسش را به من نشان داده بود، یک پسر  بچه که آرم سپاه را روی سینه اش چسبانده بود و یک جفت پوتین به پا داشت. به مرخصی رفت ، اما بیشتر از چند ساعت در خانه نماند و دوباره به منطقه برگشت. گفتم : (( چی شد زود برگشتی؟ خب یک روز می ماندی!!! خبری که نبود عملیات هم 48 ساعت عقب افتاده)).  گفت : (( دلم شور می زد . نتوانستم بیشتر بمانم)). شرکت در مراسم حج امسال واقعا او را یک انسان الهی کرده بود . از چهره ی نورانی اش هم می شد شهادتش را پیش بینی کرد . آمادگی کامل داشت وقتی از سفر برگشت ، مشخص بود که در دنیای دیگری سیر می کند . شب ها در گوشه ای از ستاد به نماز شب می ایستاد ، راز و نیاز می کرد ، دعا می خواند و اشک می ریخت. دلم خوش بود که می ماند و در سختی ها و مشکلات کمکم  خواهد کرد ، ولی غافل از اینکه خداوند ، سرنوشت دیگری برای او تعیین کرده بود . بعد از ظهر آن روز همراه معاون لشکر ، برادر ((اکبر زجاجی )) به سمت خط 1866 رفت تا در رهایی گردان ها به او کمک کند . ساعت 21 ، نیم ساعت قبل از شروع درگیری همراه حاج آقا نجفی از سنگر جدید مشرف به قله 1904 ، موقعیت دشمن را شناسایی می کنند . ناگهان خمپاره ای جلو سنگر دیده بانی به زمین می خورد و موج انفجار آن ، هر دو را بلند می کند و به صخره ها می کوبد ، ترکشی به پیشانی زیبایش می خورد و وقتی بچه ها سر  می رسند ، حاج عباس را می بینند که در آن حالت زیر لب ذکر یا مهدی ( عج ) می گوید .
     
    عباس ورامینی ، دانشجوی پیرو خط امام و رهبر***********رئیس ستاد لشکر 27 محمد رسول الله ( ص)
    نارخ شهادت 28/8/1362 در نبرد والفجر 4                                                 
                                                              

    نظرات شما ()
  • از او بپرس مریض را شفا نمی دهد؟
  • نویسنده : محسن نیکنام:: 86/8/29:: 6:46 عصر

    بسم رب شهداء . الصدیقین

    سلام
    امروز مطلبی درباره شهداء پیدا نکردم . البته مطلب درباره شهدا زیاد ولی من دنبال مطالب زیبا هستم . خلاصه ، امروز می خواهم مطلبی را بنویسم درباره کسی  که شهداء ابتدا می رفتن از اون اذن شهادت میگرفتن و بعد از اذن او ، به خاک مفدس جبهه پای می نهادند . درباره ولی نعمت ما ، حضرت علی ابن موسی الرضا ( ع)


    بلیت ماندن است مانده روی دست­های من
    در این همه مسافر حرم نبود جای من؟

                                                                               رفیق عازم سفر، فقط «سلام» را ببر                                            
                                                                                   سفارش مریض حضرت امام را ببر
    «سلام نسخه» را ببر ببین دوا نمی‌دهد؟
    از او بپرس این مریض را شفا نمی‌دهد؟

                                                                              چقدر تا تو با قطارها سفر کند دلش؟

                                                                              چقدر بگذرند زایرانت از مقابلش؟
    چقدر بادهای دوری­ات مچاله‌اش کنند؟

    و دوستان به روزهای خوش حواله‌اش کنند؟

     

                                                                             مرا طلای گنبد تو بی­قرار می‌کند

                                                                             کسی مرا به دوش ابرها سوار می‌کند
    خیال می‌کند که دیدن تو قسمتش شده

    همین کسی که دارد از خودش فرار می‌کند

     

                                                                            به بادهای آشنای شرق بوسه می‌دهد

                                                                            به آتش ارادت تو افتخار می‌کند
    به این امید، ضامن رؤوف، تا ببیندت

    هی آهوان بچه‌دار را شکار می‌کند

     

                                                                            هزارتا غروب در مسیر ایستاده‌ام

                                                                            به هر که آمده به پای­بوس نامه داده‌ام
    من از کبوتران گنبد تو کمترم مگر؟

    که بعد سال­ها نخوانده‌ای مرا به این سفر

     

                                                                          قطارهای عازم شمال شرق می‌روند

                                                                          دقیقه‌های بی تو مثل باد و برق می‌روند
    کسی بلیط رفتنی به دست من نمی‌دهد

    به آرزوی یک جوان خام تن نمی‌دهد

     

                                                                          بلیت ماندن است مانده روی دست­های من

                                                                         در این همه مسافر حرم نبود جای من؟

     

    امام رضاالسلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

    یا ضامن آهو
    نظرات شما ()
       1   2   3      >

  • لیست کل یادداشت های این وبلاگ
    جذب اساتید سکولار در دانشگاه آزاد
    مارمولک در کالباس
    فاش شدن دروغی دیگر از فتنه گران
    کشف حجاب؛+عکس
    خاطره یک زن در آبادان
    تازه مسلمان شده
    به یاد حاج احمد کاظمی
    گل گناه
    یک داستان خیلی باحال
    [عناوین آرشیوشده]