دشت ارغوان

آه چه شام تيره اي , از چه سحر نمي شود

ديو سياه شب چرا جاي دگر نمي شود

سقف سياه آسمان سوده شدست از اختران

ماه جه, ماه آهني, اين که قمر نمي شود

واي زدشت ارغوان , ريخته خون هرجوان

چشم يکي به ماتم اينهمه تر نمي شود

مادر داغدار من طعنه ي تهنيت شنو

بهر تو طعن و تسليت , گر چه پسر نمي شود

کودک بينواي من , گريه نکن براي من

گر چه کسي به جاي من بر تو پدر نمي شود

باغ ز گل تهي شده , بلبل زار را بگو

از چه زبانک زاغها, گوش تو کرنمي شود

اي تو بهار و باغ من , چشم من و چراغ من

"بي همگان به سر شود , بي تو به سر نمي شود"

حميد مصدق..